 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Я ніколі ня бачыла вас.
Можа быць, толькі позіркам сэрца.
І над вамі сівее трава,
І ніхто вас ня помніць на сьвеце.
Вы былі гэткай самай, як я,
Шмат чыталі і вершы пісалі.
І самота была ў вас мая,
І зялёныя вочы палалі.
Не хацелі вы жыць, як усе.
А інакш не выходзіла, пэўна.
І суседзі сьмяяліся ўсьлед:
«Бач, якая ідзе каралеўна».
Правінцыйны глухі гарадок.
Што маглі вы, шляхцянка-паэтка?
Вам прыпісвалі звад і сурок.
І мужчыны паглядвалі рэдка.
Хто знайшоў вашы вершы і як –
Пажаўцелыя стосы паперы,
Ваш нашчадак, далёкі сваяк
Ці чужынец у шэрым шынелі?
Ці чытаў перад тым, як спаліць?
Вочы Вашы глядзяць празь бязьмежжа,
Як душа мая ў часе гарыць
І ўскрасае спалёныя вершы.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
